TU I TAM po raz trzeci - Wyspy, na pożegnanie wakacji.

To trzecie nasze spotkanie w TU i TAM. Nasz wspólny pomysł na gotowanie, tworzenie i smakowanie w obu kuchniach jednocześnie - u Amber w Kuchennymi Drzwiami i u mnie, Anny-Marii w Kucharni.

Jesteśmy daleko od siebie i nie możemy spotykać się w jednej kuchni. Może kiedyś...
Dlatego spotykamy się w  TU i TAM.
Kolejne nasze gotowanie zaplanowałam ja. Temat zadany to deser - Pływające Wyspy.
Jak zwykle nie ustalamy przepisu, składników, sposobu wykonania. Zostawiamy to własnej wyobraźni i inwencji. Po prostu bawimy się razem na ten sam kulinarny temat.
Jest niezwykle ekscytująco!

Zapraszamy Was w podróż po pływających wyspach!

Miałam 11 lat, gdy pierwszy raz odwiedziłam Budapeszt. W tamtych czasach wciąż szarej i ponurej Polski taki wyjazd był dla mnie ogromnym przeżyciem. Już sama przeprawa przez pilnie strzeżone granice, godziny wyczekiwania na stresujące odprawy paszportowe, podejrzliwy wzrok nieprzychylnych celników i moja obsesyjna wręcz obawa, że z moim paszportem coś nie tak (nie wiem czemu, ale zawsze byłam przekonana, że zostanę zatrzymana na granicy!) były sporą dawką emocji. Niestety, niezbyt pozytywnych. Na szczęście spotkanie z pięknym, tętniącym życiem Budapesztem, tak innym od świata, jaki znałam i oglądałam na co dzień, rekompensowało wszystkie stresy wielogodzinnej podróży.

Zaraz po przyjeździe zostaliśmy zaproszeni przez naszych węgierskich przyjaciół do ich mieszkania. Pamiętam piękną, trzypiętrową kamienicę, spiralną klatkę schodową i cudowny chłód, jaki powitał nas, gdy przekroczyliśmy próg zacienionej kuchni. Urocza gospodyni wniosła na stół piękną szklaną wazę wypełnioną mlecznym płynem, na powierzchni którego unosiły się puszyste obłoczki. Zaniemówiliśmy.

Nie dlatego, że nie znaliśmy węgierskiego (całkiem dobrze radziliśmy sobie po rosyjsku), ale dlatego, że nikt z nas nigdy wcześniej nie widział, nie jadł, ani nie słyszał o schłodzonej waniliowej zupie z puszystymi kleksami z ubitych białek. Ten deser był olśnieniem. Był cudownym, rześkim i ogromnie radosnym odkryciem, że świat ma nam do zaoferowania tyle innych, nieznanych smaków i połączeń, a desery nie ograniczają się jedynie do wydzielanych porcji wyrobów czekoladopodobnych, jakie wówczas opanowały Polskę.

Widok tej wazy, słodki smak wanilii, puszystość białych obłoków piany i wszystkie emocje, jakie towarzyszyły nam podczas tego upalnego, lipcowego dnia mam w sercu do dziś.

Od tamtej pory byłam na Węgrzech wielokrotnie, smakowałam wiele niezwykłych dań, w tym panierowane plastry gigantycznej...purchawki, wielkie i cienkie jak sznycle wiedeńskie. Poznałam wielu wspaniałych ludzi i odwiedziłam sporo pięknych miejsc, ale gdy zamknę oczy i wypowiem słowo "Węgry" zawsze i niezmiennie pierwszym i najsilniejszym wspomnieniem są właśnie pływające wyspy. 

Bardzo chciałam po latach powrócić do tego niezwykłego smaku, ale im więcej o tym myślałam, tym więcej rodziło się obaw, że nie dam rady. I nie dlatego, że nie poradzę sobie z przepisem, bo przecież lubię wyzwania, ale dlatego, że zabraknie mi najważniejszych składników - upalnego lipcowego popołudnia, chłodu pięknej kamienicy, wspólnych wakacji tylko z Rodzicami, cudownego uśmiechu gospodyni i pełnych gestykulacji i śmiechu rozmów, jakie zawsze toczyliśmy z gospodarzami.
Tamte wyspy pozostaną wspomnieniem. Ja zrobię inne. Może posmakują moim gościom  tak jak mnie, wtedy przed laty... To będzie moje pożegnanie z wakacjami. 

Cytrynowy śnieg na bazyliowym sosie to moja wersja pływających wysp. Dość odległa od oryginału. Przepis znalazłam na tej stronie (klik) i od razu wiedziałam, że muszę go zrobić. Przepis nie jest trudny, choć samo wykonanie czasochłonne, ale wyłącznie dlatego, że składa się z kilku etapów, kiedy masa się chłodzi lub tężeje. Najlepiej przygotować go dzień przed podaniem, wówczas zarówno cytrynowy śnieg, jak i sos, będą wystarczająco schłodzone.

Dla mnie to idealny, lekki deser - bardzo lubię cytrusowe smaki, a tu ich nie brakuje. Dodatkowo bardzo zaintrygował mnie sos bazyliowy - jest wyjątkowy. Smak bazylii ostatecznie pozostaje echem, ale jest delikatnie wyczuwalny i w połączeniu z cytrynowym smakiem chmurek stanowi idealne dopełnienie. Z pewnością przygotuję go jeszcze nie raz.

CYTRYNOWY ŚNIEG Z SOSEM BAZYLIOWYM

/na 8-10 porcji/

Na cytrynowy śnieg

7 g żelatyny

1/4 szklanki zimnej wody

1 szklanka wrzątku

3/4 szklanki cukru

1 łyżka skórki cytrnowej

1/3 szklanki soku z cytryny

3 białka

Żelatyną zalać zimną wodą i odstawić na 5 minut, by napęczniała. Następnie zalać wrzątkiem, dodać skórkę i sok z cytryny oraz cukier i mieszać dokładnie do momentu, aż cukier się roztopi. Odstawić do wystudzenia, najlepiej wstawić do lodówki na ok. 1 godzinę, od czasu do czasu mieszając. Masa powinna się lekko ściąć i konsystencją przypominać surowe białko. 

W tym czasie ubić na sztywno pianę z białek.

Po wyjęciu z lodówki przełożyć cytrynową masą do miksera i ubijać na średnich obrotach do uzyskania białej, mocno spienionej konsystencji. Dodać ubitą wcześniej pianę i miksować dalej na wysokich obrotach przez ok. 5 minut - masa powinna potroić swoją objętość i być bardzo sztywna. Przełożyć do lodówki na minimum 3 godziny, aby stężała - uzyska konsystencję musu.

Na bazyliowy sos

2 szklanki pełnotłustego mleka

1/3 szklanki cukru

1 filiżanka świeżych liści bazylii

3 żółtka

Mleko zagotować z cukrem i szczyptą soli (trzeba mieszać by cukier się rozpuścił, a mleko nie przypaliło). Zdjąć z ognia i wmieszać liście bazylii. Odstawić na minimum 30 minut, aby mleko nasiąknęło aromatem bazylii. Następnie odcedzić. 

Żółtka delikatnie ubić i zalać połową  mleka, zamieszać i wlać do pozostałej połowy mleka. Wstawić na średni ogień, cały czas mieszając - trzeba uważać, by żółtka się nie ścięły! Gotować do uzyskania lekko gęstego sosu - jest gotowy, kiedy oblepia spód drewnianej łyżki. Schłodzić w lodówce.
 Schłodzony sos przelać do misek lub pucharków, nakładać na niego porcje cytrynowego śniegu  i ozdobić karmelem (cukier rozpuścić w rondelku z niewielką ilością wody i gotować do uzyskania ciemnego, gęstego karmelu - nie mieszać, inaczej zrobią się grudki; polać jeszcze ciepłym karmelem). Karmel cudownie chrupie i stanowi wspaniały kontrast dla lekkiej, piankowej struktury deseru. Smacznego!

* przepis pochodzi z tej strony (klik).