Czerwone korale. Z domu do domu.

Dwa domy. Oddzielone krótką ścieżką, mostkiem, rzeczką i drogą. W każdym domu gospodyni i gospodarz. Domownicy odwiedzają się. Pomagają przy zbiorach, kopaniu ziemniaków, remontach i naprawach. Spotykają na targu, odwiedzają w ogródku. Gospodynie z chusteczkami na głowie wspominają dawne czasy. Zimą siadają w kuchni i wspominają po kolei wszystkich, którzy byli im bliscy. Co roku wspomnienia są coraz dłuższe...

Z domu za drogą trzy razy w tygodniu gospodyni przynosi bańkę świeżego mleka, a w piątki twaróg i śmietanę. Z domu przy rzeczce gospodyni odwdzięcza się domowymi zaprawami i dobrą radą w niejednej potrzebie. Tak żyją w zgodzie rozdzieleni coraz ruchliwszą drogą, ale wciąż związani latami wspomnień i nie nazwanej głośno przyjaźni.

I przychodzą "nowe czasy", jak mówi jedna z gospodyń. Dom nad rzeczką  zostaje zmuszony do oddania znacznej części pola pod budowę szybszej drogi. Gospodyni żegna na zawsze cudowne łany kukurydzy, długie grządki ziemniaków, uginające się od owoców śliwy i jabłonie. Dom za drogą traci najsilniejsze ręce do pomocy i zamyka wrota większości gospodarstwa. Zostają kury i pies, który jeszcze niedawno pomagał zapędzać owce do zagrody.

Ale nowe czasy nie dadzą rady starym więzom uplecionym z mocnych nici niesienia pomocy, serdeczności, szczerej radości obdarowania, sąsiedzkiego wsparcia i dobrego słowa. Z domu do domu. Na zawsze. Przez pokolenia. 

 Jestem piątym pokoleniem domu przy drodze. Wiem, że ścieżka między naszymi domami nigdy nie zarośnie - pokonujemy ją niezmiennie od zeszłego stulecia. Pokonuję ją z synem, by odprowadził dziewczynkę po radosnym popołudniu zabaw.  Młoda gospodyni drepce nią szybciutko, bo siatka z laskami  dojrzałego rabarbaru i domowymi jajkami z każdym krokiem staje się coraz cięższa. Już niedługo chłopczyk i dziewczynka  będą razem pokonywać dalszą drogę, do szkoły. Cieszę się, że rozpoczną ją razem, że oprócz wspólnych zabaw i spraw łączy ich coś ponadczasowego, coś co prowadzi z domu do domu, coś co w nowych czasach jest bogactwem coraz rzadziej spotykanym. 

Przedwczoraj z domu przy drodze dotarł kolejny cudowny prezent. Czerwone korale. Dojrzałe i soczyste grona czerwonej porzeczki wyglądają jak piękne klejnoty. Gospodyni wie, że tęsknię za pamiętanymi z dzieciństwami krzakami porzeczek. Wie, że te czerwone korale ucieszą mnie bardziej niż sznur pereł. Dziękuję! 
Historia tych porzeczek w moim domu wygląda tak - przesypuję je do misy, stawiam na stole i podziwiam. Zachwycam się pół dnia kolorem, kształtem i samą myślą, że mogę z nimi zrobić tak wiele! Zjeść surowe, zamienić w orientalny chutney, zamknąć w słoiczkach jako słodką galaretkę i na pewno upiec tartę. Kruchą, słodką, z kuleczkami porzeczek tryskającymi na podniebieniu wciąż kwaskowatym sokiem. Poezja! 

TARTA Z CZERWONYMI PORZECZKAMI

SKŁADNIKI

Na kruchy spód
220 g mąki
110 g zimnego masła
50 g cukru
1 żółtko
szczypta soli

Mąkę wsypać do miski. Dodać pokrojone na drobne kawałki masło oraz pozostałe składniki. Zagnieść gładkie ciasto. Zawinąć w folię i wstawić do lodówki przynajmniej na 1 godzinę (ja przygotowałam wieczorem i wstawiłam do lodówki na całą noc). 

Piekarnik nagrzać do temperatury 180 stopni. Schłodzone ciasto rozwałkować i przełożyć do wysmarowanej masłem formy na tartę. U mnie ciasta starczyło na wyklejenie 1 formy o średnicy 23 cm i 4 małych tartaletek o średnicy 9 cm. Ciasto włożyć do piekarnika i podpiekać ok. 10 minut. Po wyjęciu lekko przestudzić i nałożyć nadzienie.

NA PORZECZKOWE NADZIENIE

400 g czerwonych porzeczek
2 jajka * 
4-5 łyżek brązowego cukru * (użyłam Muscovado, dzięki czemu masa nabrała karmelowego koloru i smaku - pycha!)
100 ml śmietany kremówki*

Obrane porzeczki dokładnie opłukać. Jajka wbić do miski, dodać cukier i śmietanę i dokładnie wymieszać. Porzeczki rozłożyć na podpieczonym spodzie, zalać śmietaną i włożyć do piekarnika na ok. 20 minut, do momentu aż masa się zetnie i lekko zrumieni. Ponieważ z podanych proporcji na ciasto wyszły mi jeszcze 4 tartaletki, zwiększyłam ilość składników w masie śmietanowej - dałam 3 jajka, 200 ml śmietany i 8 łyżek cukru. Ilość porzeczek bez zmian. 

Przepis pochodzi ze strony Delicious Days.