O magii, piernikach i odwróconej filiżance. I kto dostał nagrody!

Ile magii jest w magii?

Dla mnie wciąż wiele, choć ze smutkiem patrzę, jak coraz częściej traci blask w zetknięciu z oślepiającą komercją...

Tajemnicza, ulotna, drzemiąca w przedmiotach, schowana we wspomnieniach. 

Magia.

Fascynuje mnie. Oczarowuje. Wciąż jej szukam, choć otacza mnie od zawsze.

 

Magia, nie czary, były pasją mojego Pradziadka. Studiowany przez niego podręcznik Sztuki magiczne stoi teraz w mojej bibliotece. Dziadek nie jedną sztuczkę opanował do perfekcji, a później oczarowywał nią swoją ukochaną Karolkę, moją Prababcię.

A Karolka miała swoje magiczne sztuczki. Wiedziała dobrze, że "przedmioty żyją własnym życiem, trzeba tylko obudzić w nich duszę". * Zawsze gdy coś ginęło, nie dawała się ponieść roztrzęsionym emocjom szukających - wyjmowała filiżanką (mam ją do dziś) i odwróconą do góry dnem kładła na kredensie, twierdząc ze spokojem, że zguba na pewno się znajdzie. I zawsze miała rację.

Może wiedziała już wtedy o prawie przyciągania, a może po prostu umiała obudzić duszę w przedmiotach, zwłaszcza tych zagubionych...?

Ale największą magią Karolki była ona sama. Jak magnes przyciągała ludzi obdarowując ich  tym co najcenniejsze - dobrym słowem i miłością. Wraz z Pradziadkiem, który jak dobry anioł pojawił się w jej życiu w najtrudniejszym momencie, przygarniali pod swoje skrzydła wiele osób. Potrzebujących pomocy, biednych, szukających schronienia. Dzieląc się z nimi domem, dzielili się czymś co dziś coraz trudniej znaleźć - dobrocią, wsłuchaniem się w drugiego człowieka i bezinteresownością. 

Pokolenie za pokoleniem rodziły się, dorastały i z czasem rozjeżdżały po świecie. Ale większość z nich nieprzerwanie związana jest z domem Karolki, z magią jaką staramy się jak najlepiej podtrzymać. 

Częścią tej magii była kuchnia Karolki wypełniona zawsze ciepłem i zapachami. Najpiękniej pachnie w grudniu. Otuleni aromatami goździków, orzechów, miodu, cynamonu, kakao od lat zbieramy się w kuchni, by uczestniczyć w ukochanym przeze mnie rytuale pieczenia świątecznych ciasteczek. Pochyleni nad babcinym notatnikiem z przepisami co roku przeliczamy składniki na nowo, bo co roku przybywa osób, które dostaną na święta pudełko wypełnione po brzegi słodkościami. I magią. Bo to ciasteczka Karolki. Dokładnie takie jakie piekła, takie na jakie wszyscy czekamy cały rok.

Na kilka dni przed świętami listonosze roznoszą te paczki krętymi drogami w różne strony świata. Czasami zazdroszczę, że to nie ja dostanę jedną z nich, bo choć znam przecież cudowny zapach i smak tych ciasteczek, mogę sobie tylko wyobrazić, jak wspaniały i pachnący jest moment otwarcia pudełka. Gdy część tej magii powraca i nie pozwala zapomnieć.

I ja nie zapomniałam o przepisie na pierniczki spisanym ręką Karolki i ukrytym gdzieś między pożółkłymi kartkami KUCHARZA (klik). Skoro nie pomogły moje poszukiwania, pomóc mogła tylko magia odwróconej filiżanki. Wystarczyło ponownie sięgnąć po książkę, otworzyć i odkryć, że przepis na pierniczki czekał na mnie między 245 i 246 stroną. 

Kłopot w tym, że ja nie przepadam za piernikami. Uwielbiam ich zapach, wygląd, lukrowanie, ale nie lubię jeść. Tym lepiej - bo większość z nich ponownie ozdobi nasze choinki, stoły lub trafi do pudełek z prezentami dla przyjaciół. 

I tak otacza nas magia babcinych pierniczków, wspólnego pieczenia, radości dekorowania i tego co takie piękne  - dzielenia się z innymi. Nie będzie jaskrawych bombek, pulsujących jaskrawo oświetleń. Będzie to co łączy nas od zawsze - magia, bo wciąż wierzymy w jej niezwykłą moc. A Wy? 

" Większość z moich przyjaciół słyszała wtedy dźwięk dzwoneczka, ale z upływem lat ucichł dla wielu z nich. Nawet Sarah odkryła w pewne święta Bożego Narodzenia, że nie słyszy już tego uroczego brzmienia. A dla mnie, chociaż stałem się dorosły, dzwoneczek wciąż brzmi, jak dla wszystkich, którzy naprawdę wierzą." **

PIERNICZKI KAROLKI

/lukrowane razem z moim Synkiem/ 

1 szklanka miodu

1 szklanka cukru

po 1 łyżeczce mielonych goździków, cynamonu, pieprzu

6 szklanek mąki

2 jajka

1,5 łyżeczki sody oczyszczonej

Miód, cukier i przyprawy zagotować razem. Mąką zalać gorącym płynem i dobrze wymieszać. Gdy masa przestygnie dodać 2 całe jajka i sodę. Zagnieść do uzyskania gładkiego, elastycznego ciasta. Odstawić (najlepiej na kilka dni). Na oprószonym mąką blacie rozwałkować i wykrawać dowolne kształty. Przełożyć na blachę do pieczenia i piec ok. 10 minut w temperaturze 170 stopni. Lukrować po przestudzeniu.

Jeśli pierniczki mają być do zjedzenia, przechowywać w puszce kilka dni, by zmiękły. 

LUKIER DO DEKORACJI

1 szklanka cukru pudru

2-3 łyżki gorącej wody - ja czasami zastępuję sokiem z cytryny

Cukier ucierać z wodą do otrzymania gładkiej masy, która nie będzie zbyt płynna ani zbyt gęsta - po podniesieniu do góry łyżeczki lukier ma ściekać "po nitce" czyli jednym wąskim strumieniem.

Przy okazji ostatniego TU I TAM (klik) poprosiłam Was o napisanie jakie są Wasze ulubione smaki czekolady. Zgodnie z obietnicą trzy wylosowane przeze mnie osoby otrzymują zestaw folii cukierniczych do zdobienia czekolady. A oto szczęśliwa trójka: 

1. Pincake

2. muffingirl

3. Cukrowa Wróżka

Wskazane osoby proszę o kontakt ze mną celem podania adresu do wysyłki. Proszę pisać na adres: kucharnia@wp.pl Na maile czekam do świąt.  Gratuluję! 

Pierniczki to mój udział w Świątecznych Podarkach organizowanych przez Cudawiankę:)

* Gabriel Garcia Marquez Sto lat samotności

**Chris Van Allsburg Ekspres Polarny

*** pomysł na świeczniki z pierników znalazłam na tej stronie