Wędrówki i zapach jabłek. Galaretka z papierówek.

"Pomarszczone owoce muszę być wspaniałe. 
To fałszywa suchość - w każdej zmarszczce czai się aromat konfitur. 

Stwierdzić, że jabłka pachną mocno i przyjemnie? To nie tak. To coś więcej...

Ten zapach przetrwał w tobie, nie da się zapomnieć - to zapach lepszego ja. Ma w sobie jesień w szkole, a Ty fiołkowym atramentem znów skrobiesz brzuszki B, ćwiczysz proste I... O szyby dzowni deszcz, wieczór będzie się ciągnął. 

Ale woń jabłek to nie tylko przeszłość. Tamten czas powraca, bo tak mocno w tobie pachną wspomnienia zawilgłej piwnicy i mrocznego strychu. Lecz teraz jesteś tu i tutaj musisz temu stawić czoło. Za sobą masz wysokie trawy i wilgoć sadu. Przed sobą ciepły powiew pochodzący z cienia. * 

Teraz jestem tu.

I tutaj muszę temu stawić czoło. 

Za sobą mam wysokie trawy i wilgoć sadu.

Przed sobą ciepły powiew dochodzący z cienia. 

Nad sobą korony uginające się od bladożółtych klejnotów.

Miało ich nie być. 

Nie tego lata. Dopiero za rok, jak zawsze. 

A jednak są. 

Więcej niż zwykle.

Większe niż zawsze.
Ogromne, jakby napęczniałe z dumy, że tak nas zaskoczyły, a raczej zasypały.

Papierówki.
Moje ukochane. 

Rozwieszone nad głową.

Rozturlane na łące. 

Pachnące, soczyste, gotowe do wędrówki.

Wyruszają codziennie. 

Najpierw rano, wciąż mokre od rosy. 

Później w południe i jeszcze raz przed samym zachodem słońca. 

Dwie skrzynki dla J. i M.

Ogromny kosz dla U. w podziękowaniu za czerwone porzeczki.

Po kilkanaście zjadanych rytualnie wprost pod drzewem.

Kilka wrzuconych do koszyka roweru, żeby pogryzać po drodze. 

Te wszystkie wędrują do miejsc, które bez trudu potrafię wskazać na mapie. 

Ale ciekawi mnie los tych innych.

Tych, które odeszły w zupełnie nieznane strony. 

Trzy, cztery siatki dorodnych papierówek wystawianych codziennie przed bramę domu niemal od razu znajduje nowych właścicieli. 

Bywa, że szczęśliwy zdobywca dzwoni do drzwi i dziękuje upewniając się może odejść z jabłkami.

Najczęściej jednak znikają bezszelestnie słusznie odczytując zezwolenie na wędrówkę.

Gdzie? Z kim?

Czy zostaną zjedzone jeszcze po drodze, zanim wędrowca dotrze do celu?

A może Ktoś ugotuje z nich kompot i przywita nim ukochaną Osobę?

Dokąd dotarły z Chłopakiem o wielkich, niezwykłych oczach, który trafił do nas głodny, prosząc o jedzenie i odszedł nakarmiony z uśmiechem i wielką siatką papierówek?

Każda siatka jabłek to inna historia. 

Nie wiem jaka, nie znam ich zakończenia.

Ale myślę o mojej. 

O zapachu jabłek, który przetrwał we mnie i którego nie da się zapomnieć.

Ale zapach jabłek to nie tylko przeszłość, choć tamten czas powraca tak mocno, jak wspomnienia wilgotnej piwnicy, do której wciąż znoszę kolejne konfitury i mrocznego kiedyś strychu, na którym teraz mieszkam.

Zapach jabłek to teraz aromat galaretki z papierówek przesiąkniętej zapachem wanilii, skórki cytrynowej i mięty. 

O kolorze złotego bursztynu.
Papierówka - oszlifowany klejnot - galaretka.

W każdym słoiku zapach i smak jabłek owinięty promieniami złocistego słońca, które pieściło owoce już od wiosny.
Zostanie z nimi aż do ostatniej łyżeczki.

GALARETKA Z PAPIERÓWEK Z WANILIĄ, MIĘTĄ I SKÓRKĄ CYTRYNOWĄ

Idealna do naleśników, placuszków, chałki. Świetnie smakuje na plastrach twarogu. 
Widoczna na zdjęciu chałka została upieczone wg tego przepisu - klik, jednak zamiast dużej, upiekłam kilka malych, jednoosobowych. 
 

3 kg papierówek

ok. 3 kg cukru (ilość zależy od uzyskanego soku)

skórka z cytryny

3 laski wanilii

garść posiekanych listków mięty

Papierówki umyć, nie obierać. Pokroić na ćwiartki wraz z pestkami. Przełożyć do dużego garnka i zalać taką ilością wody, aby zakryła owoce. Wstawić na średni ogień i doprowadzić do wrzenia. Od tego momentu trzymać jeszcze na małym ogniu przez 45 minut. Następnie wyłączyć, nakryć pokrywką i odstawić na całą noc.

Następnego dnia odsączyć jabłka przy pomocy gazy lub lnianej ściereczki nałożonej na sitko. Odcedzać stopniowo pozostawiając partię owoców na sicie na 2-3 godziny i obciążając z wierzchu talerzem, ale nie wyciskając owoców. Dzięki temu uzyskamy więcej klarownego soku.

Po odsączeniu całości owoców do soku dodajemy taką samą objętość cukru, stawiamy na ogniu i powoli zagotowujemy. Gdy się zagotuje dodajemy miąższ wanilii oraz pokrojone na kawałki laski wanilii oraz kawałki skórki cytrynowej.
Podczas gotowania co pewien czas zbieramy łyżką tworzącą się pianę - dzięki tamu galaretka będzie klarowna.

Gotujemy cały czas bez przykrycia (ok. 2-3 godzin) do momentu aż galaretka zgęstnieje - jest gotowa, gdy kropla wylana na zimny talerzyk od razu zastyga. W tym momencie wrzucamy posiekane drobno listki mięty i jeszcze chwilkę gotujemy. Zdejmujemy z ognia i przelewamy do suchych, wyparzonych słoików starając się równomiernie rozdzielić skórkę cytrynową i laski wanilii. 

Z podanych proporcji uzyskałam 14 słoików o pojemności 200 i 250 ml. 

Polecam Wam także bardzo wspaniały kompot z papierówek (klik)  i mus z nuta rozmarynową (klik), a ponieważ rozpoczął się sezon mirabelek, może zainteresuje Was przepis na mirabelki w syropie z amaretto i fantastycznie pasujący do mięs chutney mirabelkowych (klik). 

* cytuję fragmenty opowiadania Zapach jabłek autorstwa P. Delerm.

** inspiracją do przepisu na galaretkę z papierówek był przepis na Galaretkę jabłkową z wanilią opublikowany w dodatku do Gazety Wyborczj nr 2/4 Owoce.