TU I TAM # 31. Craquelines. Na dobry dzień. Francuskie brioszki z kandyzowanymi pomarańczami.

"Jeśli doznałeś niemiłego uczucia,

że ktoś rzucił na ciebie urok, remedium znajdziesz w najbliższej boulangerie.

Owiń kawałek chleba w czystą białą serwetkę

i daj go pierwszej napotkanej rankiem osobie.

Urok zostanie zdjęty." *

W styczniu nasze kuchnie, Amber i moją, zamieniamy w domowe boulangerie i

oddajemy się kuchennej magii.

Zagniatamy, wyrabiamy i czekamy na naszą un peu de bonheur, odrobinę szczęścia.

Rozpieszczamy podniebienia.

Pieczemy na słodko.

Dzielimy się od rana i przepędzamy złe myśli - a kysz!

Częstujcie się! 

Co najpierw?

Kawa?

Gimnastyka?

Śniadanie?

Najpierw cisza. 

Moja ciszą, z którą budzę się pierwsza.

Wykradam dniowi tylko dla siebie. 

Ta cisza oddycha spokojnym snem domu. 

Wychodzę z sypialni cichutko, na paluszkach, jakbym skradała się do ukrytego w lodówce tortu. 

Poranna cisza jest jak wisienka, którą z tego tortu wyjadam.

Tylko moja, bezwstydnie skradziona.

Rozgryzana rozkosznie, powoli, do ostatniej sekundy milczenia. 

Zarzucam ciepły szlafrok i trochę jak intruz przyglądam się przedmiotom, które zdaje się łączyć nocna zmowa milczenia.

Zasnute mrokiem, otoczone zastępami cieni wyglądają jak szajka spiskowców, których nakryłam w środku tajnej narady. 

Rozsuwam zasłony. Powoli.

Lubię ich cichy szept, jakbym budziła je w środku snu, który chcą mi opowiedzieć zanim okna otworzą oczy i sen uleci w niepamięć.

Przyglądam się światu przez zaspane powieki okien. 

Podglądam poranną gimnastykę wiewiórki.

Sypię śniadanie ptakom.

Dryfuję w tej ciszy, jak w bańce mydlanej. 

Pozornie bez celu, choć zawsze w tym samym kierunku - w stronę czerwonego światełka mojej latarni - ekspresu do kawy. 

Pierwsze dwa, trzy łyki i przybijam do brzegu dnia.

Jestem gotowa. 

Na pobudkę domu.

Na słońce, które wchodzi przez okno tarasu i pędzlami promieni maluje mieszkanie.

Na rozmowy, słuchanie.

Na to co nowe i na to, co powtarza się od lat. 

I na un peu de bonheur, domową boulangerie. 

Dziś będzie pachniała masłem, brioszkami i kandyzowanymi pomarańczami. 

To będzie dzień o smaku craquelines, francuskich śniadaniowych brioszek z aromatycznym pomarańczowo-migdałowym nadzieniem. 

Mięciutkich, chrupiących z wierzchu, z chmurką cukru pudru. 

Owijam je w białe serwetki i wręczam pierwszym spotkanym osobom, Domownikom i Wam.

Złe myśli - a kysz! 

Urok został zdjęty!

To będzie dobry dzień!  

 

CRAQUELINES - BRIOSZKI Z KANDYZOWANYMI POMARAŃCZAMI

Na ciasto:
370 g mąki pszennej tortowej
50 g drobnego cukru
50 g świeżych drożdży
1 łyżeczka soli
100 ml ciepłego mleka
3 jajka
170 g miękkiego masła
1/3 szklanki mielonych migdałów

Do posmarowania:
1 jajko
50 gr cukru
50 migdałów w płatkach

Z drożdży zrobić rozczyn - wymieszać ciepłe mleko, pokruszone drożdże, 1 łyżeczkę cukru i 1 łyżkę mąki, odstawić do wyrośnięcia na 10 minut pod przykryciem ze ściereczki. Do miski przesiać mąkę, dodać cukier, rozczyn drożdży, sól i jajka. Wymieszać składniki drewnianą łyżką lub mieszadłem miksera. Wyrabiać ręką przez 10 minut lub 5 minut za pomocą mieszadła, a później haka miksera. Następnie dodawać miękkie masło, cały czas wyrabiając rękami (10 minut) lub miksując (5 minut). Na koniec otrzymamy gładkie, elastyczne ciasto, które z łatwością będzie odchodziło od ręki i boków miski. Przykryć ściereczką i odstawić do wyrośnięcia na godzinę lub do momentu aż podwoi objętość. 

Wyrośnięte ciasto przełożyć na wysypany mąką blat i rozwałkować na prostokąt o wielkości ok. 40 x 25 cm.  Posypać z wierzchu drobno zmielonymi migdałami pozostawiając wzdłuż dłuższego boku brzeg o szerokości ok 8 cm. Na migdały nałożyć grubo siekane kawałki kandyzowanych pomarańczy i zwinąć ciasto - składając wzdłuż dłuższego boku "na trzy", jak przy składaniu listu. Pokroić na ok. 8-10 części o szerokości ok.3-4 cm. Odstawić do wyrośnięcia na ok. 1/2 godziny. Po tym czasie  wierzch brioszek posmarować jajkiem rozmieszanym z cukrem i płatkami migdałów. Wstawić do piekarnika nagrzanego do temperatury 180  i piec przez 25-30 minut. Upieczone lekko przestudzić i posypać z wierzchu cukrem pudrem. 

KANDYZOWANE POMARAŃCZE

/najlepiej przygotować dzień wcześniej/

4 pomarańcze

3 szklanki cukru

4 szklani wody

Pomarańcze dokładnie umyć, pokroić na średniej grubości plastry. W rondelku zagotować wodę z cukrem, mieszając od czasu do czasu, aż cukier się rozpuści. Zmniejszyć ogień, dodać plastry pomarańczy i trzymać na średnim ogniu aż syrop niemal całkiem się zredukuje, a plastry staną się mięciutkie, niemal szkliste. Zdjąć z ognia, przestudzić i pokroić na średniej wielkości kawałki. Całe plastry można też dodać do herbaty. 

* cytat pochodzi z książki Wyznania francuskiego piekarza, Peter Mayle i Gerard Auzet
** inspiracją był ten przepis - klik, ciasto na brioszki pochodzi z tej strony - klik , cytuję za autorką.