O nieudanym początku. Z bardzo smacznym finałem.

Pierwsza przyleciała do nas ze Stanów Zjednoczonych. Sproszkowana, zamknięta w gigantycznych rozmiarów puszce wzbudziła konsternację. Po zmieszaniu z wodą dziwna z wyglądu papka pokryta została równie zaskakującym sosem - pierwotnie także sproszkowanym. Po pół godzinie oczekiwania i niecierpliwego kręcenie się po kuchni wyjęliśmy z piekarnika coś co wbrew oczekiwaniom nie wzbudziło naszego zachwytu, a tym bardziej apetytu. Pizza, tak zachwalana przez amerykańską ciocię, wyglądała i pachniała  co najmniej dziwnie , jak  .... (nie powiem jak). Nawet nie wiem jak smakowała,  razem z młodszą kuzynką głodne i zawiedzione wyszłyśmy z kuchni z kromkami domowego chleba z masłem - były najpyszniejsze na świecie. 

Okrągły placek powrócił po kilku latach podczas nadmorskich wakacji z Rodzicami. Mała pizzeria kusiła nie tylko rzadko spotykaną jeszcze wówczas nazwą, ale przede wszystkim cudownym zapachem drożdżowego ciasta i dodatków (trzech:). Za jedyne 5 zł mogliśmy zamówić pizzę z pieczarkami lub z szynką. Zamawiałam na przemian.  Grube, wyrośnięte ciasto  wielkości deserowego talerzyka, z niewielką ilością szynki (lub pieczarek), serem i, jak nam się wówczas wydawało obowiązkowym keczupem , odbudowało nie najlepszą reputację pizzy. 

Później było już coraz lepiej. Pizzerie zaczęły wtapiać się w gastronomiczną mapę Polski, a i nasze zagraniczne wyjazdy przynosiły coraz to smaczniejsze doświadczenia.  Jakież było nasze zdziwienie, gdy dotarło do nas, że tradycyjna pizza to jednak nie gruby mały placek z keczupem, a pyszne chrupiące ciasto z aromatycznym sosem i dodatkami, i bez keczupu! 

Dla mnie jednak od planowanych lub spontanicznych wypadów do pizzerii, najmilsze były chwile, gdy domową pizzę piekła dla mnie Mama.  Kwadratową, na blasze. Na weekendowy powrót ze studiów, na poprawę humoru, na wspólne popołudnie. Na Dzień Dziecka. Uwielbiałam te chwile. Jedne z wielu cudownych wspomnień dzieciństwa. 

Wiem, że teraz uwielbia je mój Syn. Każde otwarcie Domowej Pizzerii wzbudza wielką radość, wśród Dużych i Małych mieszkańców. Podział ról jest ustalony i niezachwiany. Ja odpowiadam za ciasto i przygotowanie dodatków, M. nakłada sos i dodatki, W. nakrywa do stołu, Wszyscy się zajadamy. Domowa jest najlepsza. 

Oczywiście tajemnica udanej pizzy, oprócz atmosfery jej przygotowania, tkwi w odpowiednim cieście i dodatkach. Po wypróbowaniu wielu przepisów, zgodnie stwierdzamy, że najbardziej smakuje nam teraz spód z przepisu Asi z Kwestii Smaku. I taki cytuję poniżej. Cienki, z wierzchu chrupiący, z cieniutką warstwą mięciutkiego i sprężystego miąższu. Ideał. Dodatki zmieniają się w zależności od pory roku i naszych zachcianek. Tym razem pizza była taka: 

SKŁADNIKI:

Ciasto

(na 3 średnie pizze) 

15 g świeżych drożdży lub 7 g suchych  

150 ml ciepłej wody  

1/2 łyżeczki cukru  

250 g mąki pszennej  

1 pełna łyżeczka soli  

1 łyżka oliwy z oliwek

Sos pomidorowy i dodatki
1 puszka pomidorów w sosie pomidorowym 

 2 łyżki oliwy z oliwek 

sól, pieprz, 

1 łyżeczka cukru

2 ząbki czosnku  

40 g tartego sera mozzarella  

1/2 pęczka świeżej bazylii

opakowanie rukoli

2 świeże pomidory

kilka plastrów szynki parmeńskiej 

czarne oliwki 

tarty parmezan

Drożdże wymieszać w kubku z 60 ml ciepłej wody, cukrem i 1 łyżką mąki. Odstawić na 15 - 20 minut w ciepłe miejsce do wyrośnięcia. Mąkę przesiać do miski, dodać sól, rozczyn drożdży, oliwę oraz resztę ciepłej wody. Wyrabiać ciasto przez 10 - 15 minut. Przykryć ściereczką i odstawić do wyrośnięcia na około 1 i 1/2 godziny ( u mnie wyrastało niecałą godzinę).  

Rozdrobnione pomidory połączyć z oliwą, solą, pieprzem, cukrem oraz dwoma zgniecionymi ząbkami czosnku (Asia z Kwestii Smaku gotuje sos, ja tego nie robię) . Wyrośnięte ciasto podzielić na 3 równe części, obsypać mąką, rozwałkować na placki. Ułożyć je na posmarowanej oliwą blasze, odstawić na 1/2 godziny do podrośnięcia w ciepłe miejsce (pominęłam ten etap bez szkody dla pizzy). Placki  posmarować sosem pomidorowym i nałożyć dodatki - rukolę dodaję dopiero po upieczeniu pizzy, wówczas też posypuję gotowe pizze parmezanem, i na koniec skrapiam oliwą.  

Piec w temperaturze ok. 250 stopni  przez 10 - 15 minut, aż boki pizzy się zarumienią, a spód będzie upieczony i chrupiący.Smacznego!