Kierunek - Azja. Mantou. Chińskie trufle i Lo. Para buch!

Czasem się wydaje, że marzenie jest zbyt piękne, aby mogło stać się prawdą. 

W rzeczywistości jednak jest tylko wyzwaniem i próbą dla odwagi. 

I szansą na zrobienie czegoś niezwykłego. *

Dziś napiszę o takim marzeniu, a nawet dwóch. 

O dwóch spełnionych marzeniach. 

I o kolejnej podróży, a nawet dwóch. 

Marzenie pierwsze - fioletowe ziemniaki. 

Czy można marzyć o ziemniakach?

Oczywiście. O takich z ogniska wygrzebanych z popiołu i chwytanych łapczywie w poparzone palce.

I o takich, które są inne, niedostępne i do tego konieczne, by spełnić marzenie. 

Chińskie trufle. 

Pochodzą z Boliwii i Peru.

Swą ciemnofioletową barwę zawdzięczają naturalnym barwnikom - antocyjanom, karotenoidom i kwasowi fenolowemu.  To dzięki tym przeciwutleniaczom obniżają ciśnienie i zmniejszają stany przewlekłego zapalenia związane z chorobą serca.

Moje przyjechały z Włoch, by w kompletnej nieświadomości spędzić ze mną niedzielne przedpołudnie, a potem pojechać dalej do Warszawy. 

Marzyłam o nich nadal, na głos, który po powrocie do domu usłyszała Lo. 

Napisała "Były koło Ciebie, miałam je w bagażniku".   

No cóż, pomyślałam, pewnie nie są mi jednak pisane. 

Ale wtedy woreczek chińskich trufli był już u początku swej podróży. Do mnie.

Tułaczka pocztą trwała niemal tydzień i tajemnicą fioletowych ziemniaków pozostanie już co robiły podczas podróży, którą można pokonać w 5 godzin. 

Dotarły jednak w nienagannym stanie. Gotowe, by zmierzyć się z moim marzeniem. A nawet dwoma. 

Mantou i Lo. Lo i mantou. 

Gotowanie z Lo, na które umawiałyśmy się już chyba ponad 2 lata. 

I mantou - chińskie bułeczki na parze z fioletowych ziemniaków, w których zakochałam się od pierwszego wejrzenia. 

 

Znacie to uczucie, kiedy wiecie, że wszystko zaczyna do siebie pasować?

Nastaje odpowiednia chwila i czas, by zrobić coś, o czym marzy się od dawna. 

Tak właśnie było z ziemniakami, Lo i mantou, które gotowałyśmy razem w pierwszą marcową i słoneczną niedzielę. 

Wszystko  do siebie pasowało. Spełnione marzenie, a nawet dwa.

Mantou to chińskie bułeczki gotowane na parze, najbardziej charakterystyczne i popularne w północnych Chinach, gdzie zamiast ryżu częściej uprawiana jest pszenica.  Po ugotowaniu mogą być przechowywane w lodówce lub zamrażane i ponownie podgrzewane na parze. Są popularną przekąską pakowaną dzieciom do szkoły oraz podawaną w restauracjach, a także sprzedawaną w ulicznych barach. 

Typowe mantou to delikatne, puszyste bułki wielkości ok. 4 cm. W bardziej eleganckich restauracjach można otrzymać znacznie większe okazy. Czasem podawane są także w wersji smażonej na głębokim tłuszczu i moczonej w mleku kondensowanym. Do ciasta na bułki dodaje się także np. pure z dyni lub fioletowych ziemniaków, dzięki czemu powstają bardziej kolorowe wariacje mantou. 

Tak, macie rację - są bardzo podobne do naszych klusek na parze. 
To niezwykłe jak bardzo możemy się różnić, a mimo to kiedy trafiamy do kuchni, potrafimy zawsze odnaleźć coś co łączy i budzi najlepsze wspomnienia. 
Mantou i kluski na parze. 
Odległe Chiny i talerz dymiących pampuchów z przedszkola. 

Kuchnia to wszystko łączy. 
Pozwala na podróż tam, gdzie nie możemy dotrzeć.
Zabiera też tam, skąd już wyrośliśmy. 
I spełnia marzenia. 

I zaskakuje. 
Ziemniaki z tego samego worka, a jednak inne?
A może to magia kolorów? 
Moje ciasto ma kolor jagodowy, a Lo dzwoni mówiąc, że u niej jest ... zielone! 
Za to obiad, nie umawiając się ani trochę, zjadłyśmy taki sam. 
To magia na pewno.

Jak smakują mantou?
Są pyszne. Delikatne, puchate, słodkie w sam raz.
Mają intensywny i niezwykle przyjemny aromat ziemniaków w najlepszej postaci, 
takich, które ma się ochotę jeść jeden za drugim. 
To jakby smakowało się ziemniaczaną duszę. 

Ciasto zagniata się doskonale, jest elastyczne i nie sprawia żadnych problemów. Pure z fioletowych ziemniaków można zastąpić np. pure z dyni, wtedy mantou nabiorą ślicznego pomarańczowego koloru. Zamiast sezamu, na cześć Lo użyłam siekanych pistacji, a drugą część ciasta przeznaczyłam na mantou bez dodatków, gotowanych w formie pączków róż. Obie smakowały cudownie. Można je zjadać same lub z dodatkiem słodkich sosów i konfitur.

Dziękuję Lo, że usłyszała moje marzenie i zechciała je spełnić. 
To marzenie było szansą na zrobienie czegoś wyjątkowego. 
Dziękuję za wyjątkowy, pełen magii dzień. 
I za podróż do Chin, którą udało się odbyć nie opuszczając kuchni.

MANTOU - CHIŃSKIE BUŁECZKI NA PARZE Z FIOLETOWYCH ZIEMNIAKÓW

1 łyżeczka drożdży instant

80 ml letniej wody 

240 g mąki

1 łyżeczka proszku do pieczenia

65 g drobnego cukru

250-300 g ugotowanych i przetartych fioletowych ziemniaków

2 łyżki oleju roślinnego 

2 łyżki czarnego sezamu (zastąpiłam siekanymi pistacjami - na cześć Lo)

10 g cukru - pominęłam 

Drożdże wsypać do miski z letnią wodą, zamieszać i odstawić aż zaczną "bąbelkować". Mąkę przesiać z proszkiem do pieczenia, połączyć z cukrem i powoli wsypywać do wody z drożdżami. Zamieszać, dodać pure z ziemniaków i zacząć zagniatać, aż masa zacznie robić się gładka i elastyczna - jeśli trzeba, dodać odrobinę wody (tak zrobiłam).  Dodać olej i nadal zagniatać do uzyskania gładkiego, jednolitego ciasta.  Przełożyć do lekko natłuszczonej miski, nakryć i odstawić do lekkiego wyrośnięcia na ok. 30 minut (nie musi podwoić swojej objętości, wystarczy, że lekko "ruszy" do góry). 

W tym czasie w moździerzu lekko utłuc prażone ziarna czarnego sezamu z cukrem - nie miałam sezamu, więc na cześć Lo prowadzącej blog Pistachio, posiekałam pistacje. Nie łączyłam ich jednak z cukrem. 

Podrośnięte ciasto przełożyć na oprószony mąką blat i rozwałkować na prostokąt. Z wierzchu posypać sezamem lub pistacjami i zwinąć jak roladę.  Ostrym nożem pociąć na ok. 3-4 cm kawałki, przełożyć na pergamin, nakryć i odstawić na 15 minut. 

Po tym czasie razem z pergaminem, na którym wyrastały, przełożyć bułeczki na bambusową kratkę do gotowania na parze (lub inną, przeznaczoną do tego typu gotowania), ustawić na garnku z gotującą się wodą i gotować pod przykryciem ok. 10 minut. Można sprawdzać w trakcie gotowania czy bułeczki są gotowe - najlepiej przy pomocy testu "suchego patyczka". W trakcie gotowania dość mocno rosną, więc nie należy układać ich zbyt blisko siebie. 

W celu przygotowania bułeczek-róż podzielić ciasto na małe porcje wielkości dużej czereśni. Każdą z nich rozwałkować na kształt koła. Sześć kół nałożyć na siebie (jak na zdjęciu), a następnie zwinąć jak roladę. Przedzielić w połowie - w ten sposób każda zewnętrzna strona po ustawieniu na pionowo będzie przypominała pączek róży. Z sześciu kółek nałożonych na siebie otrzymamy 2 bułeczki-róże. Odstawić pod przykryciem na 15 minut i dalej gotować według wskazówek podanych powyżej.

* cytat z książki Blondynka w Zanzibarze, B. Pawlikowska 
** przepis na mantou znaleziony na tej stronie - klik, inspiracje na bułki-róże pochodzi stąd - klik