Karnawał dla wytrawnych. Występują serowe biscotti z zielonym pieprzem i confit z czosnku.

Maski.
Stroje.
Kostiumy.
Nowa skóra.
Nowe szaty.
Nowa rola.

Gra.
Zamiana.
Przebranie. 

Karnawał po prostu.

Kamuflaż z błyskiem oczu podglądających świat przez tajemniczą maskę. 

Pociągające są takie zmiany. 

Nowe role. 

Ciekawe spojrzenia.

Odrobina intrygi.

Szczypta zagadki.

Solidna porcja zabawy czy pragnienie ucieczki?

Przed kim, przed czym?

Skąd, dokąd?

Z rutyny do nietuzinkowości?

Z szarości w kolory?

Z ciszy w krainę roztańczonych dźwięków?

Lubicie to?

Karnawał, stroje, maski, bale, zabawa. 

Czy może nie macie potrzeby ani ochoty wchodzenia w inne światy, nowe role?

Przyznam, że dla mnie karnawał nie ma szczególnego znaczenia. 

Nie odczuwam specjalnie jego początku, nie świętuję wyjątkowo jego odejścia. 

Nie przeszkadza mi, ale też nie wciąga.

Nie żyję zgodnie z kalendarzem zdarzeń narzucających odgórnie - teraz czas na zabawę, jutro na przesłodzony wybuch miłości w postaci Walentynek. 

Wierna jestem jedynie świętom Bożego Narodzenia i Wielkanocy, cała reszta mogłaby nie istnieć (oczywiście z wyjątkiem moich urodzin;)

Czy jestem zatem nudziarą? Smutasem, który z niczego nie potrafi się cieszyć? A może staroświecką panią, która nie rozumie halloweenowych strachów ani nie mdleje zlana pąsowymi wypiekami na widok krwistoczerwonych serc-poduszek?

Otóż nie! 

Uwielbiam zabawę, żarty, przebrania, śmieszne stroje, głupie miny. Ilość rzeczy, jakie mnie cieszą przekracza czasem nawet moje pojęcie. 

Ale za tym wszystkim kryje się mój wielki egoizm - to wszystko może mieć miejsce tylko wtedy, gdy mam na to ochotę. Tylko wtedy i już!

I tak miałam ochotą na szalonego walczyka z moim Synkiem podczas jego balu karnawałowego. Ale która panna odmówiłaby tańca z szefem kuchni, za którego był przebrany?!

Nie dam się jednak namówić na tegoroczny wielki szkolny bal rodziców. Wybrałam bowiem konkurencyjną imprezę w szkolnej kuchni - razem z kilkoma innymi rodzicami, pod bacznym okiem wprawnego szefa kuchni, przygotujemy wszystkie potraw na ten bal. Zajmiemy się też krojeniem kilkudziesięciu ciast (w tym mojego) upieczonych przez szkolne mamy dla 180 osób!

Moja kreacja już gotowa -ulubiony fartuch i czapka czekają na wyjście. To będzie pierwszy taki mój bal w kuchni i już nie mogę się doczekać! Nie znam menu, nie mam pojęcia w jakim rytmie będą stukać garnki, ale jestem pewna, że na zadaną przez szefa melodię każda z nas będzie chciała jak najsmaczniej zatańczyć.

Gdybym miała okazję układać menu, na pewno znalazłyby się w nim biscotti. Nie te tradycyjne, słodkie, ale wytrawne, serowe. Z zielonym pieprzem i suszonymi pomidorami.

Lubię takie zabawy, gdy słodkie zamienia się w wytrawne i na odwrót. Pamiętacie ciasto pomidorowe i lody z camemberta? Taki kulinarny bal przebierańców.

Tym razem padło na wytrawne biscotii, od których zdążyłam się już uzależnić. Są rewelacyjne!

Zielony pieprz cudownie tu ekscytuje, choć daje się delikatnie złagodzić słodyczą suszonych pomidorów. Chrupiąco, serowo, wytrawnie - pysznie!

A do tego zniewalające confit z czosnku. Jeśli lubicie smak pieczonego czosnku, to zakochacie się w tym confit. Jest cudownie aksamitne, podszyte aromatem cytryn i tymianku. Zróbcie je koniecznie!

Zanim popędzę na mój bal, muszę Was jeszcze zapytać o strój karnawałowy - w co się przebieracie (przebieraliście) ? Wróżka, strażak....? 

WYTRAWNE SEROWE BISCOTTI Z ZIELONYM PIEPRZEM I SUSZONYMI POMIDORAMI

2 jajka

1 szklanka sera żółtego, najlepiej cheddar

1 szklanka mąki i odrobina do podsypania

1/2 łyżeczki proszku do pieczenia

1,5 łyżki ziaren zielonego pieprzu z zalewy

4-5 plastrów suszonych pomidorów

3/4 łyżeczki soli

Jajka zmiksować z serem (ok. 1 minutę). Dodać mąkę, proszek do pieczenia, sól i zielony pieprz. Ponownie zmiksować, na koniec wrzucić pokrojone drobno suszone pomidory. 

Ciasto przełożyć na posypany mąką blat i delikatnie zagnieść, aż stanie się plastyczne i wszystkie składniki dobrze się połączą.  Uformować, aby uzyskało podłużny  kształt, lekko docisnąć z wierzchu.

Wstawić do piekarnika nagrzanego do temperatury 170 stopni i piec 20-25 minut. 
Po tym czasie wyjąć z piekarnika  i przestudzić przez ok. 10 minut, a następnie pokroić na plastry o średnicy ok. 1 cm. 

Ułożyć je płasko na blasze do pieczenia i ponownie wstawić do piekarnika na ok. 15 minut, aż lekko zbrązowieją. Wyjąć, odwrócić na drugą stroną i trzymać jeszcze w piekarniku przez kolejne 10-15 minut.

CZOSNKOWE CONFIT Z TYMIANKIEM

30 obranych ze skórki ząbków czosnku

5 plastrów cytryny

2 liście laurowe

2 łyżki siekanego tymianku (użyłam suszonego)

1 łyżeczka soli

1 szklanka oliwy z oliwek

Piekarnik nagrzać do temperatury 150 stopni. Wszystkie składniki przełożyć do żaroodpornego naczynia z pokrywką. 
Lekko wymieszać i wstawić do piekarnika na 30 minut. 

Po tym czasie delikatnie zamieszać zawartość naczynia i ponownie włożyć piekarnika na kolejne 30 minut. 

Wyjąć, przestudzić, usunąć liście laurowe i plastry cytryny, odlać część oliwy (ok. 1/3 ) - można wykorzystać ją do sałatek, czy innych celów, a resztę przełożyć do blendera i dokładnie zmiksować. Gotową pastę można spożywać od razu lub przełożyć do słoika i wstawić do lodówki.

* przepis na biscotti zmodyfikowany na podstawie tego przepisu - klik. 

** przepis na czosnkowe confit pochodzi z tej strony - klik.