Zakochałam się. W Pizookie. Teraz kolej na Was.

Jest gruboskórny.

To fakt. 

Ale jedynie powierzchownie, zwłaszcza, że dla mnie liczy się głównie wnętrze. 

No i jego włoska natura.

To miłość jeszcze z lat dziecięcych. Przedstawiła nam sobie Babcia. 

Opowiadała, jak wielkie ma dla mnie znaczenie ta znajomość i jak bardzo należy szanować jego pochodzenie. 

Jak wszystkie słowa Babci, wzięłam to sobie do serca i po pierwszym spotkaniu od razu go pokochałam.

Od tamtej pory nie było właściwie tygodnia, żebyśmy się nie spotkali. Pora i miejsce bywają różne, ale to nie odbiera smaku tym spotkaniom. 

Zdarzało mu się wchodzić w związki, które nie zawsze akceptowałam, ale i ja nie raz ulegałam pewnym pokusom. Bo jak przepuścić takim typom jak brownie, creme caramel czy solony karmel?!

Ale miłość nie jedno ma imię i mój gruboskórny typ doskonale to rozumie. 

W końcu to twarda sztuka. Potrzeba silnych ramion dziadka, żeby go rozłupać. 

Potem kruszeje i jest już cały mój. 

Orzech, oczywiście!

Miłość od pierwszego ugryzienia. Pociągający w każdym wcieleniu. 

W lodach, czekoladzie, cieście, rogalikach. 

W surówce z selera, w terrinie. 

W duecie z jabłkiem. W zmysłowym trójkącie z gruszką i rokpolem.
I oczywiście solo.
Takim go poznałam i pokochałam, za sprawą Babci.

Wierzyła w jego moc i gdy wracałam ze szkoły zawsze czekała na mnie miseczka orzechów. 

"Na rozum", jak powiadała Babcia. 

I ja ten rozum dla orzecha zupełnie postradałam.
Nie ukrywam, że jego kuzynostwo też jest pociągające, bo taki pekan czy laskowy potrafi zawrócić w głowie, ale to do włoskiego mam prawdziwą słabość. 

Pewne jest, że wybierając lody zawsze poproszę o gałkę orzechową, a zamawiając ciasto w kawiarni wybór padnie na to, które jest z orzechami. Z bombonierki najpierw znikają czekoladki z nadzieniem orzechowym, a skrytka z likierem orzechowym to jedna z pilniej strzeżonych przeze mnie tajemnic.

Orzechowym pokusom ulegam niemal na każdym kroku. Wędrując pewnego razu jedną z wirtualnych uliczek zobaczyłam go w zupełnie nowym i jakże pociągającym wcieleniu. Zachwytu nie była nawet w stanie rozwiać niezbyt romantyczna nazwa Pizookie. Ale przecież nie o nazwę chodzi , choć przyznam, że ucieszyłaby mnie świadomość, że ma drugie, ładniejsze imię.

Czym zatem jest Pizookie i co mnie w nim tak rozkochało? Swoją nazwę, jak część z Was pewnie się domyśla, zawdzięcza połączeniu słów pizza i cookie. Pomysłodawcą Pizookie jest amerykańska sieć restauracyjna BJ's Restaurants and Brewery, która jako pierwsza przygotowała ciastko z białą czekoladą i orzechami makademia zapieczone w miniaturowej formie na pizzę i podała je na ciepło z gałką lodów waniliowych.

Deser szybko zyskał zasłużoną popularność  i zaczęto przygotowywać go z innymi rodzajami orzechów oraz chipsami czekoladowymi. Dziś Pizookie ma swoją stronę na Facebooku  (klik) z imponującą liczbą ponad 91000 fanów.

Nic a nic mnie ta popularność nie dziwi, choć zastanawia mnie dlaczego jak dotąd nie znalazłam Pizookie w żadnym z polskich lokali - a może się mylę? 

Zapiekane w indywidualnych foremkach maślane ciastko ze szczodrą porcją orzechów i czekolady i zniewalająco mięciutkim, ciągnącym środkiem, w towarzystwie pysznych lodów, mogłoby z pewnością zdystansować powszechnie królujące w karcie deserów tiramisu czy nie zawsze właściwie przygotowany creme brulee. U mnie już zajmuje czołowe miejsce na liście ulubionych deserów. 

Odmian i wersji Pizookie jest wiele, ale łączy je podstawowa zasada - ciastko podajemy lekko niedopieczone, dzięki czemu możemy się delektować wspaniałym ciągnącym czekoladowo-orzechowym wnętrzem. W przepisie, z którego korzystałam (klik) zamieniłam pekany na moje ulubione orzechy włoskie. 

W Pizookie się zakochałam i jestem niemal pewna, że wielu z Was poczuje to samo!

PIZOOKIE

/ składniki na 8 ciastek zapiekanych w foremkach o średnicy ok. 9 cm/ 

1,5 szklanki mąki

1/4 łyżeczki sody oczyszczonej

1/4 łyżeczki soli

3/4 szklanki brązowego cukru

1/2 szklanki masła
1 jajko w temperaturze pokojowej
1 łyżeczka esencji waniliowej

3/4 szklanki chipsów czekoladowych lub posiekanej gorzkiej czekolady

1/3 szklanki orzechów (użyłam włoskich, ale mogą być inne, np. pekany)
lody waniliowe

Masło stopić na średnim ogniu i dalej trzymać do zrumienienia.  Mieszać do momentu aż nabierze ładnego karmelowego koloru i zacznie wydzielać lekko orzechowy aromat.Natychmiast ściągnąć z ognia, inaczej się przypali. 

Przelać do miksera, dodać cukier i zmiksować. Następnie dodać jajko i wanilię i również dokładnie zmiksować. Powoli wmieszać mąkę z sodą i solą. Na koniec dodać orzechy i chipsy czekoladowe. Zagnieść na jednolitą masę. 

Foremki do zapiekania natłuścić i przełożyć do nich równe porcje ciasta. Palcami rozprowadzić równomiernie w foremkach i wstawić do piekarnika nagrzanego do temperatury 180 stopni. Zapiekać przez ok. 8 minut, do momentu aż brzegi się zetną i lekko zrumienią, a środek będzie nadal  niedopieczony.

Jeszcze ciepłe podawać z gałką lodów waniliowych. Pyszności!!!

Przepis dedykuję mojej ulubionej Orzechowej Akcji.