Bazyliowa panna cotta z truskawkami i syropem z bzu. Odwagi!

Panna cotta.

Truskawki.

Klasyka.

Właściwie nic więcej nie trzeba. 

Zestaw idealny. 

A jednak gdzieś tam w środku - czasem nieświadomie, a często z czystej przekory - przychodzi ochota, by nieco napsocić. 

Naciągnąć strunę i z szelmowskim błyskiem w oku sprawdzać, jak długo wytrzyma. 

Co by było, gdyby...?

A może by tak....?

Dlaczego by nie ... ?

Zrobić jeden krok dalej, zamienić role, podmienić składniki, dodać jedno, odjąć drugie ...

Sprawdzić, przekonać się, żyć - odważnie. 

Cienka linia oddziela klasykę od znużenia.

Ogranicza Cię tylko wyobraźnia.

Wszystko wokół czeka na Twój ruch. 

Jeśli go nie zrobisz, nigdy się nie przekonasz. 

Szkoda marnować chwile. Nie warto tracić szans. 

Wszystkie są Twoje i zależą wyłącznie od Twoje odwagi.

Odważysz się?

Może zaczniesz od kuchni?

Spojrzysz na bujny krzaczek bazylii i wyobrazisz ją sobie nie tylko na pomidorach. Naciągniesz strunę jeszcze ciut mocniej i pomyślisz o niej na słodko. Tak, na słodko. Zaczniesz od kilku listków wrzuconych do owocowego smoothie. Zdziwisz się, że tam idealnie pasuje. Nabierzesz ochoty na więcej. 

Upieczesz zielony biszkopt - bazyliowy, a jakże! Dojdziesz do wniosku, że stworzona jest do deserów, że pizza czy caprese to tylko namiastka jej cudowności. A potem pewnego razu wejdziesz do kuchni, spojrzysz na to samo okno po raz nie wiadomo już który i patrząc na bazylię zobaczysz ją tam, gdzie nikt się jej nie spodziewa. 

Bazyliowa panna cotta - dlaczego nie?! 

Z truskawkami i majowym syropem z bzu. Oczywiście! 

Cudownie seledynowa, aromatyczna, dopieszczona słodyczą truskawek i kwiatową rześkością bzu. 

Wszystko idealnie wyważone. Zaczynasz myśleć, że to teraz Twoja klasyka. 

I już wiesz, że zrobisz kolejny krok. To tylko kwestia czasu.

BAZYLIOWA PANNA COTTA Z TRUSKAWKAMI I SYROPEM Z BZU

/pomysł własny, składniki na 4 porcje/ 

Po pierwszej porcji doszłam do wniosku, że bazylia rośnie wyłącznie po to, by robić z niej panna cottę. Już dawno przekonałam się, że jest stworzona do deserów, a ten przepis jest tego najlepszym dowodem. Musicie się koniecznie odważyć! 

2,5 łyżeczki żelatyny  w proszku

430 ml śmietany kremówki 

1 duża garść bazylii /ok. 1 szklanki listków/

1/4 filiżanki cukru 

250 g świeżych truskawek
syrop z bzu

Przygotować 4 ramekiny lub inne naczynka na panna cottę. W miseczce zalać żelatynę 2 łyżkami zimnej wody i odstawić na kilka minut, by napęczniała. W tym czasie do niewielkiego rondelka z grubym dnem wlać śmietanę, wsypać cukier i dodać posiekaną drobno bazylię. Wstawić na średni ogień. Gdy cukier się rozpuści i całość się zagotuje zdjąć z ognia i odstawić na 2-3 godziny, aby śmietana jak najmocniej przeszła aromatem bazylii. 

Wstawić ponownie na mały ogień i podgrzać. Zdjąć z ognia, dodać namoczoną żelatynę i mieszać aż się całkowicie rozpuści. Przelać przez sitko i mocno odcisnąć bazylię, aby oddała całą swoją moc i kolor. Dwie, trzy łyżeczki siekanej bazylii dodać z powrotem do masy, resztę wyrzucić. Wymieszać i wlać masę do przygotowanych naczynek, a następnie wstawić do lodówki, by zastygła (u mnie trwało to 1,5 h). 

W tym czasie truskawki umyć i pokroić na drobne kawałki. Przełożyć do miski i zalać syropem z bzu. Dodać dla smaku kilka drobno posiekanych listków bazylii. Wymieszać i wstawić do lodówki. 
Przed podaniem naczynka z panna cottą zamoczyć na kilka sekund w naczyniu z wrzącą wodą. Delikatnie przełożyć deser na talerze - na wierzchu widoczne będą drobinki bazylii. Podawać z truskawkami i syropem z bzu.
Poezja! Najprawdziwsza!

Przepis na biszkopt bazyliowy znajdziecie tutaj - klik. 
Polecam też bardzo "pływające wyspy" , czyli "cytrynowy śnieg" z sosem bazyliowym  - klik

Sernik fistaszkowy z dulce de leche i solonymi migdałami. Idealny.

Jak upiec idealny sernik?

Często słyszę to pytanie i wszystko wskazuje na to, że mam na nie idealną odpowiedź.

Odkryłam ją niedawno i odkąd jestem jej wierna, serniki  wychodzą doskonale za każdym razem.

Brzmi to okrutnie bałwochwalczo i nieskromnie, ale powód do radości jest wielki i chcę się nim z Wami podzielić.

Wszystko zaczęło się od poszukiwań przepisu na sernik nowojorski. Bardzo chciałam go upiec, jego sława i renoma znane są wtajemniczony sernikofanom, zaczęłam więc poszukiwania. Oczywiście znalezienie jednego dobrego przepisu jest, jak szukanie igły w stogu siana. 

Co przepis, to inne wskazówki i proporcje. Doszłam szybko do wniosku, że odmian sernika nowojorskiego jest tyle, ile kultur i narodowości splata się w tym wielkim mieście i jedyne co może mnie uratować, to stworzenie własnej wersji.

Tak też się stało. Pierwsza "moja-klasyczna" odsłona sernika okazała się spektakularnym sukcesem. Sernik był po prostu DOSKONAŁY. Cudownie delikatny, kremowy, najprawdziwsza serowa chmurka rozkoszy z cudownie cytrusową nutą, której echo przez długi czas rozbrzmiewało na podniebieniu. Nigdy wcześniej żaden sernik nie wprowadził nas w taki stan rozkoszy, choć zawsze zdawało mi się, że moje serniki są bardzo udane;)

Nie byłabym sobą, gdybym nie chciała tej idealnej klasyki nieco udoskonalić - ale czy to możliwe?

Czy można coś doskonałego jeszcze dodatkowo ulepszyć?

Okazuje się, że tak - nawet constans zasługuje na tuning.

Postawiłam na kolor ecru, dobrałam stosowne dodatki, tak aby sernik pasował do filiżanki ulubionego espresso i zabrałam się do pieczenia.

I teraz następuje moment najtrudniejszy. Właściwie powinnam przestać pisać, bo czuję się niezręcznie. Zawsze miałam problem z zachwalaniem własnych sukcesów i wolę po prostu je przemilczeć ciesząc się cichutko i w skrytości. Tym razem jednak taka taktyka nie jest możliwa. Czemu? Po prostu - sernik jest tak doskonały, że mam ochotę obwieszczać to na głos całemu światu!

Wyobraźcie sobie cudowną lekkość, miękkość i kremowość - taką, w którą się zapadacie i nie chcecie się podnieść. Taką, która kryje w sobie dużą porcję masła orzechowego. Wyobraźcie sobie, że delektując się tą kremową puszystością możecie zlizywać z warg dulce de leche, rozgryzać z rozkoszą  prażone lekko solone migdały i delektować maślanym, chrupkim caiseczkowo-migdałowym spodem. Wyobraźcie sobie, że taki sernik ląduje w Waszym łóżku w sobotni poranek - czy można bardziej rozkosznie i rozpustnie rozpocząć weekend?

Zgadzam się, że w kwestii sobotniej porannej rozkoszy możecie mieć odmienne zdanie, śmiem jednak twierdzić, że co do doskonałości sernika nie mylę się i trudno będzie mnie przekonać - jeśli w ogóle to się uda - że jest jakaś lepsza wersja. A zatem bierzcie, pieczcie i dzielcie się dalej....

SERNIK FISTASZKOWY Z DULCE DE LECHE I SOLONYMI MIGDAŁAMI

/przepis inspirowany sernikiem nowojorskim pochodzącym z tej strony - klik/

1 kg dobrego twarogu na serniki

5 jajek

1 szklanka masła orzechowego typu "crunchy"

ok. 1 szklanki cukru pudru - użyłam trzcinowego /ilość zależy od Waszego "progu słodkości"

1 szklanka kwaśnej śmietany

1/4 szklanki śmietany kremówki 30%

1 mały słoik - ok. 200 ml domowego dulce de leche lub w wersji dla leniwych - kajmaku z puszki

spora garść prażonych solonych migdałów - wykorzystałam kupione podczas tygodnia hiszpańskiego w pewnej sieci;)

180 g ciasteczek - u mnie pół na pół migdałowe biscotti i herbatniki kakaowe

90 g masła

Piekarnik rozgrzać do temperatury 160 stopni.

Spód formy do pieczenia wyłożyć folią aluminiową i owinąć nią także dokładnie całą tortownicę od strony zewnętrznej - spód i boki. Ciasteczka zmielić lub rozkruszyć i wymieszać ze stopionym masłem - masa będzie przypominała kruszonkę. Rozłożyć ją równomiernie na spodzie tortownicy i wstawić do nagrzanego piekarnika na ok. 5-7 minut, aby lekko się podpiekła. 

W tym czasie do misy miksera włożyć twaróg, jajka, masło orzechowe, obraz rodzaje śmietany i cukier. Zmiksować całość na gładką masę - nie za długo, jedynie do momentu aż całość się dobrze połączy. Masę wylać na podpieczony spód. Sernik upiec w kąpieli wodnej. Tortownicę włożyć do drugiego, większego naczynia i napełnić wrzątkiem przynajmniej do połowy wysokości tortownicy. 

Wstawić do piekarnika, po 10 minutach zmniejszyć temperaturę do 150 stopni i piec przez ok. 40-45 minut, czasem krócej - do momentu aż środek - cytując Nigellę "będzie ścięty, ale pod skórką będzie nadal wyczuwalne  delikatne, seksowne drżenie". Zaraz po upieczeniu wyjąć z piekarnika, wystudzić i włożyć na noc do lodówki. Następnego dnia posmarować z wierzchu delce de leche (lub kajmakiem) i posypać grubo siekanymi migdałami. Nie pytać o ilość kalorii, bo szczęśliwi ich ie liczą, tylko kroją kolejna dokładkę! 

Trifle czekoladowe z brownie - pełnia szczęścia

Pełnia szczęścia ma nie jedno oblicze. 
I wcale nie tak trudno ją osiągnąć.
Czasem wystarczy drobny gest, serdeczny uśmiech, dobre słowo.
Czasem jest na wyciągnięcie ręki.
Tak jak czekolada i kawałek brownie. 

A jeśli dodać do tego ciepły maj, zbliżające się wakacje i dużą porcję lodów?
Tak, wtedy szczęście sięga zenitu. 
Tym bardziej jeśli lody są czekoladowe i kryją w sobie kawałki ukochanego brownie.

Moja miłość do czekolady, brownie i lodów nigdy nie osłabnie. 
Jak można porzucić coś, co daje energię, poprawie nastrój, rozpieszcza i wprowadza w stan ekstazy?!
Takie związki się nie rozpadają. 
Potrzebują jednak urozmaicenia, szczypty magii, nowości.

Nie wiem, jak to się stało, że sama na to nie wpadłam, ale na szczęście są na świecie czekoladoholicy, którym miłość dodaje nie tylko skrzydeł, ale przede wszystkim pobudza pomysłowość. 
Lody czekoladowe z kawałkami brownie z pewnością zostały stworzone przez kogoś kto kocha czekoladę i rozumie, jakiej ta miłość potrzebuje formy. 

Za tym pysznym czekoladowym spiskiem stoi Carte d'or i ich bossskie lody z kawałkami brownie Chocolate Brownie. 
Ach, te lody są rozpustnie doskonałe - smakują cudownie, a wyglądają jeszcze lepiej dzięki zalotnym rozetkom polanym sosem czekoladowym i obsypanym kawałkami brownie.... 

Oczywiście lody bronią się same, są doskonałej jakości (premium) i można je zjadać tak po prostu. Pomyślałam jednak, że szczęścia nigdy nie za wiele i wykorzystałam je do jednego z moich ulubionych deserów. 
Trifle to wywodzący się z Wielkiej Brytanii deser składający się z ciasta biszkoptowego nasączonego sosem lub dżemem owocowym, przełożonego kremem i udekorowanego owocami. Ta wersja doczekała się oczywiście wielu wariacji, w tym mojej czekoladowej z lodami czekoladowymi i kawałkami brownie. Uwierzcie mi - to prawdziwa rozkosz!

TRIFLE CZEKOLADOWE Z LODAMI CZEKOLADOWYMI I BROWNIE
/przepis własny, składniki na 6 porcji/ 


Ten deser to czekoladowe niebo. Ciasteczka, mus i świetne lody. W dodatku dzięki rozetkom nie musimy myśleć o dekorowaniu całości. Dla mnie ideał! 

1 opakowanie czekoladowych lub kakaowych ciasteczek
100 g stopionej gorzkiej czekolady dobrej jakości
1 filiżanka kawy
350 ml ubitej śmietany 30% 
1  opakowanie lodów Carte d'or Chocolate Brownie

Czekoladę stopić w kąpieli wodnej i przestudzić. Śmietanę ubić na sztywno. Połączyć delikatnie najpierw z małą porcją przestudzonej czekolady, później połączyć całość i delikatnie, ale dokładnie wymieszać. Schłodzić w lodówce do momentu aż mus będzie gęsty i zimny. 
Przygotować pucharki, do każdego pokruszyć na dno kilka czekoladowych/kakaowych ciasteczek nasączonych wcześniej w kawie. Na warstwę ciastek nałożyć porcję musu i nakryć go drugą porcją nasączonych w kawie i pokruszonych ciasteczek. Na wierzch nałożyć rozetkę lodów czekoladowych z brownie Carte d'or. Delektować się z rozkoszą każdą kolejną porcją:)

 *      *      *

Carte d’Or Chocolate Brownie to przepyszne czekoladowe lody z kawałkami ciastka brownie, polane czekoladowym sosem. Deser ułożony jest w opakowaniu w postaci sześciu gotowych do nałożenia rozetek. Dzięki temu w zaledwie kilka sekund możemy cieszyć się w domu ekskluzywnym deserem rodem z najwspanialszych kawiarni – doskonałej jakości i pięknie podanym.

Pojemność: 900 ml.

Sugerowana cena detaliczna: 18,49 zł.

* wpis zawiera lokowanie produktu