Pójdziesz ze mną na łąkę?
Nazbieramy poziomek.
Narwiemy bzu.
Z piegami żółtego pyłku na nosie będziemy zanurzać się w zieleni.
Dojdziemy aż na koniec,
tam gdzie wszystko pachnie jaśminem.
Nazrywamy bukiety, wetkamy kwiaty we włosy
i opowiem Ci o pocałunku,
tu właśnie, pod jaśminem.
Dawno to było ...
Zarumienię się, Ty zaśmiejesz i pójdziemy dalej, w stronę jabłoni.
Pamiętasz jak....?
Kiedy to było? Nie, nie ma już tej śliwy ani gruszy rozciętej piorunem na pół.
Rzucają cień już tylko w pamięci.
Wszystko w niej takie, jak wtedy.
Snopki siana pachnące słońcem.
Karolka w chustce na głowie z jabłkami na kompot upchniętymi w fartuchu.
A my zbieramy korale, koraliki
Małe, czerwone, nadziewamy na chude łodyżki traw.
Poziomkowe klejnoty.
Sznur dla Ciebie, sznur dla mnie...
Jedna po drugiej malują nasze usta.
Do twarzy nam w poziomkowej czerwieni.
Pasuje do naszych sukienek i rumieńców, będziemy przecież wspominać o ...
Gdy słońce przechyli się za brzozy usiądziesz ze mną na łące, a ja zabiorę Cię na inną łąkę.
Słowo po słowie zaprowadzę Cię tam gdzie powietrze pachnie zupełnie inaczej.
Pójdziemy na łąkę, która układa się miękko po okolicy i nie wiem gdzie kończy, a gdzie zaczyna.
Przecięta ceglastą wstążką polnej drogi, ubrana jest w maki i chabry.
Twoje ulubione.
Od świtu po noc mruga oczkiem stawu.
Zalotnik z niego - trzepocze cudownie długimi rzęsami trzcin i tylko w niego się wpatruję, gdy leżę na hamaku w cieniu strzelistych grabów.
Ten drugi hamak czeka na Ciebie. I drewniana ławeczka obok też.
Zobaczysz stąd błękit jeziora, usłyszysz kukułkę.
To stąd widać najlepiej żurawie i tu ciepłe światło wieczornego słońca odbija się najpiękniej w oknach.
A może wolisz altanę na drugim końcu ogrodu?
Chodźmy.
Będziemy stąd podglądać bociany, których gniazdo króluje na środku.
Opowiem Ci kiedyś skąd się tu wzięło...
Ale teraz wejdźmy na chwilę do środka, zabierzemy ze sobą zapach łąki.
Jaśmin, chabry, lawenda pasują do białych ścian.
Wejdź schodami na górę, tymi krętymi, z kuchni, i ustaw bukiet na środku dużego stołu.
Zaczekaj tam na mnie. Opowiem Ci o obrazach, o ...
Opowiem Ci o miejscu, które istnieje naprawdę, choć pewnie myślisz, że jest tylko marzeniem.
Zostawiłam tam serce i Ty zrobisz to samo, i będziemy tam wracać, na łąkę, nad staw, do Siedliska...
To co?
Pójdziesz ze mną na łąkę?
Nazbieramy poziomek, opowiem Ci, co robię, gdy tak długo mnie tu nie ma...
Opowiem Ci o Siedlisku...
PANNA COTTA Z DZIKIEGO BZU Z POZIOMKOWYM COULIS
/na 4 porcje, pomysł własny/Letni i bajkowy deser.
Panna cotta pachnie i smakuje dzikim bzem. Razem z poziomkami tworzy rajski duet.
Do zjedzenia koniecznie na łące i w Siedlisku ...
2,5 łyżeczki żelatyny w proszku
430 ml śmietany kremówki
70 ml syropu z dzikiego bzu
1/3 filiżanki cukru
1/2 laski wanilii
Przygotować 4 ramekiny lub inne naczynka na panna cottę. W miseczce zalać
żelatynę 2 łyżkami zimnej wody i odstawić na kilka minut, by
napęczniała. W tym czasie do niewielkiego rondelka z grubym dnem wlać
śmietanę i wsypać cukier. Wstawić na średni ogień. Laskę wanilii
przeciąć wzdłuż na pół, końcówką ostrego noża zeskrobać z jednej połówki
ziarenka wanilii i wraz z połową laski włożyć do rondelka ze śmietaną i syropem z dzikiego bzu.
Gdy całość się zagotuje zdjąć z ognia i dodać namoczoną żelatynę,
mieszać aż się całkowicie rozpuści. Wyjąć laskę wanilii. Masę wlać do
przygotowanych naczynek i wstawić do lodówki, by zastygła - ok. 3 h (u
mnie trwało to 1,5 h).
POZIOMKOWY COULIS
szklanka poziomek
kilka truskawek
syrop z dzikiego bzu - do smaku
Poziomki i truskawki zmiksować razem. Przetrzeć przez sito i powstały sos doprawić do smaku syropem z dzikiego bzu. Jeśli całość jest za słodka, można dodać kilka kropel cytryny.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
