Jesienny pulower i ziemniaki z ogniska. Rieska, fiński chleb.

Zawsze się okazuje, że jest już później niż myślałeś. 

Tak szybko minął wrzesień, pełen niemiłych obowiązków po powrocie z wakacji. 

Z nadejściem deszczów mówisz sobie: "No to koniec lata, znowu mamy jesień" - i musisz się pogodzić z tym, że na jakiś czas wszystko będzie tylko nawiasem przed nadejściem zimy. 

Ale gdzieś tam, w głębi, nie bardzo się przed sobą przyznając, na coś jednak czekałeś. 

Październik.

Noce naprawdę chłodne, a w dzień błękitne niebo i pierwsze żółte liście. 

Październik - grzane wino, subtelna miękkość światła i prawdziwe słońce jedynie koło czwartej, kiedy wszystko nabiera słodkiej obłości gruszek, które spadają w sadzie. 

Potrzebny Ci zatem sweter. 

Pragniesz się ubrać w kasztany, w ich kolczaste łupiny, w podszycie leśne i w różowawą czerwień surojadek. 

Chciałbyś tę porę roku odtworzyć w miękkiej wełnie. 

To musi być nowy pulower - namiętność zupełnie nowa ...

A gdyby tak w zieleniach? 

Irlandzka zieleń, zamglony seledyn, podeschnięta trawa, chropawa whisky, samotna i dzika niczym torfowisko.

Może tak rudawy? 

Tyle jest na tym świecie różnych zrudziałości - rude włosy Ofelii i to pragnienie, by tak jak kiedyś dostać na podwieczorek chleb z masłem posypany kruszonym piernikiem...

I lasy przede wszystkim - zrudziała ziemia i zrudziałe niebo, leciutki zapach zbutwiałego drewna, prawdziwków i wody. 

A surowy jedwab? A czemuż nie?

Sweter grubo tkany ryżowym ściegiem. Czy ktoś jeszcze ma czas, by go na drutach zrobić...?

Bardzo obszerny sweter: ciało gdzieś się zagubi - zamienisz się w porę roku. 

Luźny pod pachami - w oczekiwaniu. 

Dobrze brzmi, zagrany w taki sposób, ton po tonie, rzeczy koniec. 

Wybrać wygodę melancholii. 

Sprawić sobie nowy jesienny pulower w kolorach odchodzących dni. * 

A Ty?

Masz już swój jesienny pulower?

Założyłeś go czy jeszcze czeka na Ciebie w ponurej ciemności szafy?

Wyjmij go stamtąd. Już pora.

Ciepły jesienny pulower. 

Miękki przyjaciel z zapasem ciepła na długie wieczory i zimne poranki. 

W takim swetrze znów stajesz się dzieckiem. 

Tam, w środku, otulony jego ciepłem jesteś tylko Ty i Twoje marzenia.

O tym, by Ktoś podał Ci kubek gorącej herbaty z cytryną. 

O tym, by to ciepło trwało bez końca.

O tym, by zostało w nas nawet wtedy, gdy przyjedzie pora odłożyć pulower z powrotem do szafy. 

Coraz zimniej. Ogrzewam się ciepłym swetrem.

Choć czasem i on nie starcza. 

Dłonie szukają ciepła nad jesiennym ogniskiem. 

W dymie palonych liści i połamanych gałęzi snuję jeszcze ostatnie myśli o lecie. 

I czekam. 

Czekam aż skorupka zagrzebanych w popiele ziemniaków przypali się tak jak lubię. 

Grubym patykiem rozgrzebuję ognisko. Uwalniam zapach - ciepły, jesienny, ziemniaczany. 

Tylko masło i sól - ziemniaczana uczta.

Myślę o chlebie. Jak smakuje tam, gdzie jest jeszcze zimniej. 

Odkładam część ziemniaków.
Rieska. Fiński chleb. Taki upiekę. 

Jest inny. Płaski,malutki, pyszny. 

Ma smak pieczonych ziemniaków. 

Rozgrzewa i budzi apetyt na kolejny. 

Pierwszy z kwaśną śmietaną, łososiem i koperkiem.

Drugi z kremowym twarożkiem, chutneyem z czerwonych porzeczek i tymiankiem. 

Trzeci, czwarty ... Na co masz ochotę?

Masło, sól, czosnek? 

Załóż swój ulubiony pulower.

Upiecz rieska.

Otul się ciepłem, podziel się chlebem.

PERUNARIESKA - FIŃSKI CHLEB Z ZIEMNIAKÓW

Rieska - fiński chleb pieczony najczęściej z mąki jęczmiennej, bez użycia drożdży, w formie płaskich okrągłych placków podobnych do chrupkiego pieczywa. Chleby rieska podawane są najczęściej na ciepło, zaraz po upieczeniu. Istnieje kilka rodzajów rieska - wersja, w której używane są gotowane ziemniaki nosi nazwę Perunarieska. 

Chlebki są pyszne, lekko wilgotne  w środku, z chrupiącymi brzegami. Zapach pieczonych wcześniej w ognisku ziemniaków dodał im wyjątkowego aromatu.

Składniki na 4 chlebki

300 g ugotowanych i przetartych ziemniaków - u mnie ziemniaki były wcześniej upieczone w ognisku - ziemniaki powinny być wystudzone

100 g mąki - u mnie orkiszowa

1 jajko

szczypta soli 

Piekarnik nagrzać do temperatury 220 stopni. Przełożyć do miski wszystkie składniki i zagnieść na gładką masę. Jeśli będzie zbyt lepka, można dosypać więcej mąki. Podzielić na cztery części. Przełożyć je na wyłożoną papierem do pieczenia formę i przy pomocy rąk nadać kształt cienkiego placka o wysokości. ok. 1/2 cm. Nakłuć z góry widelcem i wstawić do piekarnika na ok. 15 minut, aż ładnie się przyrumienią. 

Podać na ciepło z ulubionymi dodatkami - np. kwaśną śmietaną, łososiem i koperkiem, żurawiną. itp.  
 

* cytuję esej Jesienny pulower autorstwa P. Delerm z książki Pierwszy łyk piwa i inne drobne przyjemności.

 ** korzystałam z przepisu znalezionego na tej stronie - klik